Oostende

De zee, een breed gegeven. In het begin kon ik ze niet vatten. Daarom ging ik er verticale elementen uithalen. Een aanloop, waarna ik er stilaan in slaagde de zee met licht en lucht en zand te tekenen. Nu ook languit.

Zonnevlekken op Italiaans gras, 2005

Deze kleine krijttekeningen herinneren me aan het tweejaarlijks bezoek aan de familie Fabian in het noorden van Italië, in de streek Friule, een ritueel dat gecombineerd wordt met een bezoek aan de biennale van Venetië.

Kleine tekeningen

Pajottenland 2003/2004/2005

In 2003 ging ik wekelijks naar Bogaarden, een deelgemeente van Pepingen, om tekeningen te maken voor mijn deelname aan de wandeltentoonstelling Kunst- en Vliegwerk van vzw Pep-in-gen. In het schitterende landschap koos ik één vaste plek tussen de velden: door mijn blik vandaaruit rond te laten gaan, maakte ik 50 diverse kleine vergezichtjes. Het was er zo stil en warm dat ik het graan hoorde groeien. Zo'n intense beleving is te vergelijken met verliefdheid.

"Schmutz" (De pijn geneest in ieder beest). 200x500cm. Kunstgras, raffia, parels, acryl. Installatie in Park Ter Rijst (Heikruis-Pepingen) voor de wandeltentoonstelling Hemel & Aarde, 2004. 

"Spie 1.2.3." Installatie (water/vuur/aarde,  in opglazuur op witte tegels, vastgelijmd op multiplex, rond drie steunberen van de pastoriemuur in Beert-Pepingen. Gemaakt tgv de wandeltentoonstelling Sporen en Spiegelingen, 2005. De installatie heeft er nog de winter doorgebracht maar niet overleefd, en is dan vernietigd.

Cuba 2005

Deze werkjes in gouache, gemaakt in Cuba in 2005, heb ik hetzelfde jaar getoond in een galerijtje in Sint-Martens-Latem. Nu zal ik er een aantal opnieuw tentoonstellen in Johan's Lodge (www.johanslodge.be, in Sint-Blasius-Boekel, tussen Zottegem en Oudenaarde): het eerste weekend van april 2008 is het daar Cuba-weekend, met o.a de Vrienden van Cuba, markt en Cubaans etentje op zaterdagavond, foto's van Firmin De Maître (Gent), foto's en een documentaire van Gustavo Perez (Camaguey). Mijn werken blijven daar ook het tweede weekend van april te zien.

Schotland, Outer Hebrides, 2004

De stilte oorverdovend, de vergezichten adembenemend mooi.

Rozenhuis Waregem 2007

Gustave Van de Woestyne. Onlangs zag ik in het MSK Gent de portretten terug die ik in 2007 kopieerde - delen ervan - met krijtjes op ronde bladen, voor een installatie in het Rozenhuis in Waregem. In die villa woonde en werkte hij in de jaren twintig. Ze was voor dat doel gebouwd door de mecenassen, familie De Zutter. Zoon Bastien organiseerde er in 2007 een klein festival vol muziek en kunst. In de aanloop daarnaartoe mocht ik een week ter plaatse werken. De felblauwe badkamer bekoorde mij.

De andere kunstenaars waren Sylvie Duhamel, Stef De Brabander, Bie Vermeire, Helde Vermeir, Alexis Dourdine-Mak.

: zie meer foto's op http://www.dezutter.org/Rozenhuis

How fast it goes

WAT.OVER.BLIJFT 2002. Moeders 1998-2000

Deze reeks van 88 portretten van mijn moeder heb ik getekend tussen 1998 en 2000. Ze werd voor het eerst volledig tentoongesteld in december 2002, in de Centrale in Gent, als onderdeel van de groepstentoonstelling WAT.OVER.BLIJFT.

Daarover schreef Guy Bovyn van Droom en Daad vzw een tekst met als titel "De wil tot samenwerking":

WAT.OVER.BLIJFT is het resultaat van bewuste keuzes, het is de geconcentreerde kern,een overblijfsel van een massa die nauwlettend werd ontdaanvan haar afval, van het teveel dat het zicht troebel maakt.Het vertrekpunt is het werk van veertien kunstenaars die onderzoekend, particulier,virtuoos en erg communicatief werk maken. Kunstwerken die dan ook opvallenin een (beeld)cultuur die wordt overheerst door oppervlakkige, gelaten,conformerende, middelmatige en vaak nietszeggende ‘formaliteiten’.De tentoonstelling wil dan ook een constructief geheel tonen, ontstaan uitdiscussie en overleg, gemotiveerd door zin voor initiatief, vriendschap,diepe liefde voor de kunst en gedragen door de wil tot samenwerking.

Vrijdag 13 december 2002. Karel Van Keymeulen schreef in De Gentenaar/Het Nieuwsblad/De Standaard:
Chris Wuytack schildert twee jaar elke week een portret van haar moeder
,,In het begin was ze wantrouwig''
Kunstenares Chris Wuytack maakte gedurende 88 weken elke week een portret van haar moeder. Die moederportretten worden voor het eerst samen getoond. Ze hangen in de imposante machinekamer van De Centrale in de Ham-Kraankinderstraat. Veertien jonge kunstenaars tonen hun werk op vier locaties die samen een parcours vormen in de buurt van de Ham. De tentoonstelling kreeg als titel Wat Over Blijft . Ze opent vanavond met een grote fuif in De Centrale.
De kunstenaars die samenwerken hebben iets gemeen. Ze passeerden allemaal voor kortere of langere tijd in het atelier van Nic Geeraert in Evergem. Ook Chris Wuytack werkte daar in 1997 een tijdje. Zes van de 14 deelnemende kunstenaars zetten in 1997 al eens samen een project op: Schetsen . Dit keer bracht curator Tim Goetmaeckers ze samen.88 keer anders,,De meesten kennen elkaar van de Academie, waar ik ook vrije grafiek studeerde. We willen tonen hoe wij vandaag met kunst bezig zijn en hoe die kunst reflecteert over de wereld, het leven, de vriendschap. Tussen ons speelt geen concurrentie. Het is een vriendenkring, wij helpen elkaar'', vertelt Chris Wuytack. We kijken naar de achtentachtig portretten die van haar nu 82-jarige moeder maakte. In pastelkrijt op etspapier. Achtentachtig keer anders en toch dezelfde vrouw. ,,Elke week kwam mijn moeder poseren. De sessies duurden ongeveer twee uur. Ik wilde de confrontatie aangaan met haar. Om te zien welk effect dat heeft, welke gevoelens veranderen. Daarom is elk portret anders. Ik liet het op mij afkomen.''De portretten zijn chronologisch opgehangen. Zo kun je mee de evolutie volgen, aflezen. Ze zijn niet allemaal flatterend. Soms zijn ze hard, wrang of streng.Chris Wuytack zocht via dit werk contact met haar moeder. ,,Ik ben niet zo goed met woorden. Dus communiceer ik via mijn kunst. Via dit werk is de relatie beter geworden''.,,In het begin was mijn moeder nogal wantrouwig. Zij was ook vaak gechoqueerd door het resultaat. Langzaam is ze ontdooid en ik ook. Omdat ik in kleur werkte dacht ze dat ze elke week van bloes moest veranderen. Ze vindt wel dat ze overal ernstig op staat. Ze lacht maar op één portret. Omdat we die dag de hele tijd zaten te schateren. Het was een goede ervaring. Ik ben trots op het resultaat en heb zelfs van de portretten postzegels gemaakt om op brieven te plakken. Ik ben blij dat ik dit werk eindelijk eens in zijn geheel kan tonen in dit imposante kader. Daarom wil ik het nu ook loslaten. De portretten mogen apart worden verkocht.''
Van 12 tot en met 15 en van 18 tot en met 22 december in De Centrale, Ham; Galerij Jan Colle vzw, J. van Caeneghemstraat 16; locatie Huidevetterskaai 43; Minnemeers Business Center, Blekerijstraat. Info: Tim Goetmaeckers 0495-64.81.01. Vrijdag 13 december vanaf 18 uur. Met DJ's Mo & Benoelie, DJ Lorin en DJ Dew. Film en elektro visuals.
http://www.nieuwsblad.be/Article/Detail.aspx?ArticleID=NBRA13122002_003